×
De twaalfde editie van de SUP Elfstedentocht was bijna niet doorgegaan. Pas twee weken voor de start werd duidelijk dat de suppers toch van 9 tot en met 13 september het water op konden. Zij volgden – hoe kan het ook anders - dezelfde route als de schaatsers. Een monstertocht dus: 220 kilometer. Een docententeam van het CIOS volbracht ‘m.
Bij de tocht per sup wordt de afstand verdeeld in vijf dagen. Deze vijf etappes kunnen deelnemers zelfstandig afleggen, of in teams waarbij ieder teamlid een eigen etappe aflegt. Toen de tocht groen licht kreeg, was dat voor CIOS-docent Ruud Prins het signaal een team bij elkaar te zoeken en mee te doen aan deze ‘tocht der tochten’.
Al vanaf de eerste editie levert het CIOS een bijdrage in de organisatie en worden er bijvoorbeeld door studenten sup-clinics gegeven in de plaatsen waar de tocht passeert. Maar dat er nog nooit een team van het CIOS zelf mee heeft gedaan, kon er bij Ruud niet in. ‘Ze komen gewoon door mijn woonplaats! Dan kan het toch niet zijn dat wij niet mee doen.’
Gelukkig had hij snel een team van enthousiaste docenten bijeen. Ingeborg Postuma, Wilco ’t in Veld en Linda de Vries waren wel in voor deze last minute uitdaging. Het team werd compleet gemaakt door Rinne Nijboer, oud-CIOS student.
Doorzetters
Geen van de deelnemers had echt sup-ervaring, maar Ruud wist wel dat deze mensen een achtergrond hebben van marathons en duursporten. Volhouders en doorzetters dus. ‘Dat moet ook wel’, zegt Ruud, ‘want er komt een moment, dan is het gewoon niet leuk meer. Zo leek in eerste instantie de laatste etappe van Rinne, van Dokkum naar Leeuwarden, de pretetappe. Deze wordt ook veel door dagjes-suppers meegedaan. Maar afgelopen zondag was deze behoorlijk zwaar door de tegenwind. Dan is het focussen en doorgaan!’ Opgeven is nooit een optie geweest. Het team had tenslotte een CIOS-naam hoog te houden.
Door de corona-omstandigheden, waren er dit jaar een dikke honderd deelnemers en slechts één team. Het team van het CIOS, dus. Sprake van een wedstrijd tussen teams was er niet. Maar de uitdagingen die het team voor kiezen kreeg, waren zonder het wedstrijdelement voldoende. De tegenwind, en daardoor hoge golven op het Slotermeer vielen Ruud best zwaar. ‘Ik deelde het op in kleine stukjes, van boei naar boei, elke keer 10 slagen. Elke slag is er eentje, zei ik tegen mezelf.’
Youtube
Veel tijd om voor te bereiden was er ook niet. Een paar teamleden hadden slechts een sup-workshop tijdens de familiedag als voorkennis. Dus wat doe je dan? Precies, Youtube-filmpjes bekijken! Niet alleen van Youtube werden de technieken afgekeken, maar ook werd er tijdens de tocht gekeken naar de technieken van de wedstrijdsuppers. Maar deze voerden veelal de race aan, terwijl het CIOS- team bij de hekkensluiters behoorde.
Maar iemand moet het hek dicht doen en laten we wel wezen: 220 km suppen met een ongetraind team is toch wel een heel prestatie… En of Ruud, Ingebord, Wilco, Linda en Rinne het komend jaar gaan gebruiken ter voorbereiding op de dertiende editie? Ruud wil het stokje graag doorgeven. ‘Ik zou het leuk vinden als er volgend jaar vijf andere docenten meedoen. Of misschien ook een studententeam. Ook willen we kijken of we niet meer met de tocht kunnen doen. Dat studenten een trainingstraject opzetten en dit koppelen aan examens of zo.’