×
Zahra vertelde dinsdag 16 april in Stadsschouwburg De Harmonie over haar reis door Nederland. Van een opvangcentrum in Zwolle naar Katwijk aan Zee, van Rosmalen naar een huisje in het kleine dorpje Vledder. Leren, zorgen, angst, hoop, waardigheid en gelijkwaardigheid waren de kernwoorden in deze tijd voor Zahra en haar man.
Patat met
Ze zijn door Nederland omarmd, serieus genomen maar niet bemoederd. De Nederlandse taal vonden ze lastig. Het is één lot en twee loten. Maar het is niet één pot en twee poten. Eén vat en twee vaten, maar niet één kat en twee katen. Wat is een CV en watis ‘patat met’? Allemaal dingen die ze leerden, onder andere door vakantiewerk in een tbs-kliniek. “Zo burgerden we lekker snel in”.
Studenten
Zahra had drie studenten meegenomen. Ula (26) uit Syrië, Anastasia (31) uit Litouwen en Monica (34) uit Oeganda. Zij zijn nu ongeveer drie jaar in Nederland en stonden klaar om vragen te beantwoorden uit de zaal. Zo vroeg een vrouw zich af hoe wij als Nederlanders contact kunnen maken met de vluchtelingen, omdat ze vaak met het hoofd omlaag lopen. Ula wist hier wel antwoord op. “Zelf vind ik het moeilijk om contact te maken. Ik durf niet en ben heel onzeker over de Nederlandse taal. Maar ik wil wel heel graag, dus spreek ons aan!”
In gesprek
De reacties waren zeer positief. Er werd gelachen, begripvol geknikt, geïnteresseerd geluisterd maar ook kritisch gekeken. Zahra kreeg complimenten over hoe zij haar weg hier heeft gevonden. Dit komt volgens Zahra allemaal doordat Nederland haar die ruimte heeft gegeven. Zahra is een intelligente vrouw die met een goede opleiding naar Nederland kwam. Maar dit geldt niet voor iedereen, was een reactie uit de zaal. Er komen hier ook mensen naartoe die helemaal geen opleiding genoten hebben. Voor hen is het soms nog lastiger om in ons land hun weg te vinden. Dat leidde ertoe dat de aanwezigen met elkaar in contact kwamen en afspraken maakten om later koffie te drinken en met elkaar in gesprek te gaan.
Onzeker
De studenten waren ook enthousiast. Hoewel ze het alle drie erg spannend vonden, is het voor hen heel belangrijk om bij zulke bijeenkomsten aanwezig te zijn. De onzekerheid over de taal speelt hierbij de grootste rol. “Ik wil graag meer zelfvertrouwen krijgen in de Nederlandse taal. Ik moet mij daarom tussen de Nederlanders voegen, omdat ik geaccepteerd wil worden”, vertelt Monica.
Leefomgeving versterken
Vrouwen van Nu is de grootste vrouwenvereniging van Nederland en bestaat nu 100 jaar. Zij zet in op het versterken van de kracht van individuele vrouwen en op het versterken van het vrouwelijk geluid in de samenleving. De vereniging verbindt vrouwen door persoonlijke ontmoetingen, gedeelde interesses en activiteiten om zo samen het verschil te maken voor een inclusieve samenleving.