×
Diversiteit is een kracht, die we met z’n allen veel meer kunnen waarderen en beter kunnen inzetten. Dan versterken we elkaar. Deze ‘power of diversity’ was hét onderwerp van Hassan al Hilou, schrijver van ‘Ik ben Hassan’, bij het afscheid van Zahra Mousazadeh als directeur van FC Extra.
In pakweg 4,5 jaar bij het Friesland College waren kansen voor iedereen en leren van diversiteit belangrijke thema’s in haar werk als directeur. Hassan al Hilou: ‘Vanuit dat besef én met haar glimlach heeft Zahra me over weten te halen om vanuit Brussel zo’n 350 kilometer naar Leeuwarden te reizen.’ Zij nam woensdag in de Kurios Kerk, die vaak wordt gebruikt door FC Extra, afscheid van haar collega’s. Zahra gaat werken bij Avans Hogeschool.
Wat is identiteit?
De diversiteit neemt toe. Zeker in de grote steden heeft meer dan de helft van de inwoners inmiddels een ‘andere’ afkomst. Is dat negatief? En wat is dan identiteit? Zo is Al Hilou zelf in 1999 geboren in Vlaardingen, uit twee ouders die in 1991 uit Irak naar Nederland waren gevlucht. ‘Maar ben ik dan een Irakees? Ik woon in Molenbeek, dus ben ik een Brusselaar. Ik eet graag Italiaans, spreek als een Nederlander en als het gaat om poëzie, lees ik graag Irakese gedichten.’ Ofwel: identiteit is vloeiend…
Zo verandert de samenleving. We kunnen elkaar verrijken, als we van elkaar leren. Stap voor stap, aldus Al Hilou: ‘Dat gaat langzaam. Maar als we morgen of overmorgen een betere versie van onszelf zijn dan gisteren of vandaag, komen we wel vooruit.’ Dan kan iedereen veel meer een ‘ondernemer worden van zijn of haar eigen leven’.
Aanpassen of inpassen
Als je meer kansen krijgt, moet je ze wel zelf grijpen. Hoe doe je dat? Dat was de vraag voor vier studenten, die ‘van elders’ kwamen en nu hard werken om zichzelf te ontwikkelen. Zorg altijd voor een plan, was een van de antwoorden. Leer van je fouten en zet door, als het soms lastig is. En hou voor ogen dat je hier ook van alles kunt bréngen, vanuit de ervaring die je meeneemt naar hier.
Het klonk als poëzie in de oren van Zahra, die veelvuldig werd omschreven als een ‘kleurrijke vogel’ in het onderwijs. Ze zag veel toewijding bij collega’s en vaak ook enorme groei bij studenten. Laat mensen vooral zelf van alles ontdekken, stelde zij. ‘Als we elkaar met nieuwsgierigheid tegemoet treden, is er veel mogelijk.’ En, helemaal in stijl: ‘Dank dat ik me niet hoefde aan te passen, maar dat ik me kon inpassen.’ Daar wordt iedereen rijker van.